உன்னாலே

தூக்கத்தில் கணவாய் வருகிறாய்
விழித்திருக்கையில் தீயாய் சுடுகிறாய்
கண் மூடியதும் காட்சியாய் தோன்றுகிறாய்
நெஞ்சுக்குள் கானமாய் பொழிகிறாய்
அது ஏனோ அது ஏனோ

முகப் புத்தகம் நூறு முறை பார்கிறேன்
உன் முகத்தை ஒரு முறையேனும் பார்த்திட துடிக்கிறேன்
தொலைவில் வருவது நீயாக இருக்காத என தவிக்றேன்
அது ஏனோ அது ஏனோ

இரவில் தூக்கம் இழக்கிறேன்
பகலில் என்னை தொலைக்கிறேன்
காதல் வந்ததா தெரிய வில்லை ஆனால் கவிதை வந்தது
உன்னாலே அது உன்னாலே.